İnsan içindekini bilemez bazen,kendi hissettiklerine aklı ermediğinden ne kendisine ne başkasına açıklayabilir.Anlatacak çok şeyi vardır aslında ama susar, o kişinin içindeki yeri kadar çok susar,ağız dolusu susar.Bazen olur ya,hep hayatında olsun istersin,gidince bir yanın eksik kalır,ama hayatında olduğunu bilmek iyi gelir insana.Varlığını bilmen,hissetmen bile yeter ya bazen.Her gün gözün görmese olur,sesini duymasan olur, karşılıklı oturup çay içmesen,ağız dolusu muhabbetler etmesen,telefon açmasan ya da o seni aramasa,yolda karşılaşmasan olur.Bunları oturup dert etmezsin.Aramadığında darılıp gücenmezsin,sen aramıyorsun diye o küsmez sana.Ama beklemediğin bir anda aylar sonra hatta yıllar sonra gelen telefon seni her gün arayıp halini hatırını sorandan daha tatlı gelir.O hala hayatında bilirsin.Onu hissedersin,özlemek bile tatlı gelir,acı çekmezsin.Sorumluluk yüklemezsin,o da senin omuzlarına kocaman bir sorumluluk bırakmaz. Aslında hep merak edersin hayatını,uzaktan izlersin gizlice.Ona hissettirmeden adım adım takip edersin.Mutlu olduğunu görünce sen de mutlu olursun,sonra yavaş yavaş sessizce dönersin kendi hayatına.Arada bir özlediğin gelir aklına.Sadece bu kadar.
İnsan hayatında vardır böyle kişiler.Yokluğu delirtir,acıtır.Sadece varlığını bilmek,senin yaşam alanın içinde olduğunu bilmek iyi gelir insana.Yılda bir belki on yılda bir görür belki o da olmaz.Ama hayatında ya yeter ona.Sarılmasın,öpmesin,konuşmasın,görünmesin gözüne;ama o var ya tek bir "nasılsın" ı yeter ya sana,başka maymun iştahlılık yapmazsın,o anda en mutlu insan sensin.
Yap boz unun bir parçasıdır,o olmazsa eksik kalırsın,yapıp bozsan da senin parçan olduğunu bilmek,seni tamamladığını bilmek yeter de artar bile küçük bir mutluluğa.
CerenLik
Bozuyoruz da yapamıyoruz biz o ne olacak ?
YanıtlaSil