Uzanıp bir kitap okumak,sevdiğim yeşillikler içindeki o çay bahçesinde "can"ınla,dostunla bir kaç cümle kurmak,listesini yaptığım filmleri izlemek,haritada işaretlediğim,resimlerine bakıp iç geçirdiğim ülkelere gitmek,oturup cümlelerce kendimi anlatmak,yazıp yazıp iç dökmek yerine tüm bunları yapamadan aylarımın ,yıllarımın geçmesinden korkuyorum.
Aynılaşmaktan ,sebebini çözemediğim ,robotlaşmışçasına bir işin peşinden koşturmak ,ya da günlerce uyumak ,o yatağa yapışıp kalmak bana göre değil. Başkalarına göre yaşamak , ne deniliyorsa onu yapmak ,gereksiz yere itaat etmek ,mantığıma oturmayana ,mutsuz olmadığıma "evet" demek benim için değil .Kendi istediklerimin dışında şeyler yapmak ,her zaman " başkaları mutlu olsun bana olan önemli değil" diyerek kendime olan duyarsızlığım beni mutlu etmez.
Kendim olamamaktan,yaptığım şeyler yüzünden kendime kızıp,vicdan azabı çekmekten,en çok da başkalarının bana yaptığından çok kendi yaptıklarım için kendime kızmaktan korkuyorum ben.Bir de kızdığım,yapmamam gereken şeylere bile bile ladesten haz etmem.
Hayata karşı var olan duruşumun bir anda yerle bir olmasından,bunun sebebine dönüp baktığımda cevabın " ben" olmasından korkarım."Aynı" olmaktan,"ben" olamamaktan...Kırıp dökmekten,incitmekten,incinmekten bir de...
Benim renklerime uyan,beni aydınlatan,cıvıl cıvıl yapan,tonumu griye çevirmeyen,gökkuşağıma kendi rengini usulca yerleştiren her kim varsa hayatımda, teşekkürler..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder