Gürültü...

          İnsan kafasını her an meşgul etmeli bir an bile boş  bırakmamalı,içine dönüp  ne istediğini sormamalı,gece yastığa  başını  koymamalı,karanlık olmamalı,yalnız  kalmamalı,kafasını dinlememeli...Es kaza bunlardan birini  yaptı mı içindeki gevezenin susması imkansız.Bıdı bıdı eder,gece gündüz ayırmaz bir  dakika  bile  susmaz,için şişer,patlayacak gibi  olursun,kalp beyin  arasındaki o yakın  ama  bir o kadar da  uzak mesafesi arası mekik  dokumaya başladığın an  bittin.Tamam  işte iç ses yine galip geldi, seni alt etti.Mutlu mu sor bakalım? Ya sen,sen  mutlu musun? Mantık abidesi olmak hoşuna  gitti mi? "Böyle olması lazım" deyip kestirip attığında kafan daha  mı  rahat? O içini  kemirip bitiren, bıdı bıdı eden sesi susturabildin mi?

 Kendi kendine oyunlar oynamak bu resmen.Ben  böyle  yapıyorum,böyle  konuşuyorum,gülüyorum ediyorum,inadım inat  bir karar veriyorum,ama....Bil bakalım aslında ne  hissediyorum? Bu ne şimdi? Başkası değil,sen bileceksin  ne istediğini.Biri zayıf noktanı  yakalamadan,o içinde sakladığın şeyi sobelemeden,"mutluyum,huzurluyum" maskeni düşürmeden önce rolünü layıkıyla yap bakalım.Sonrasında toparlanabilmen  için hayli zaman geçecek çünkü.

İşine geldiğini sandığın şey kalbinin de işine geliyor muymuş bir sor bakalım? Yok ya da  vazgeçtim yeltenme hiç sorularla karman çorman olmaya.Bir gün zayıf noktan sıkılıp kendiliğinden çıkacak ortaya,içinde gizleyebileceğin  tenha  bir  köşen de olmayacak.Gel bir de burada oyalan,zaman da hayat da  senin ister  har  vurup  harman savur,tut kolundan  yakala.Sen bilirsin...