İfadesizdi suratın....Konuşmuyordun zaten.Saatlerce,günlerce susuyordun.susunca gözlerinden anlayayım bari dedim ona da izin vermedin.Bakışların donuklaştı.Zerre kadar ifade yoktu bakışlarında.Duvara bakar gibi bakıyordun suratıma.Baktım böyle olmayacak,konuşayım dedim.Sen başlamazsan ben alayım elime bayrağı nefesim kesilene kadar koşayım.yükünü hafifletiyim,sen de otur bir soluklan istedim.Takılıp düşeyim diye çakıl taşlarını döktün önüme.Ben sessizliğini paylaşayım o zaman dedim.O zaman da mühürledin dudaklarını süresiz sustun,başını önüne eğdin gözlerini bile esirgedin.
Düşünüyorum dedin,sustum.Sessizliği severim ben düşünürken,kendimden yola çıktım biraz,fısıltıyla bile tek kelime etmedim sana.Dış seslerden soyutlanıp sadece kafamın içindekilere bağırıp çağırması için izin veririm.Düşünürken dinlerim aslında bir yandan.Susar içimi dinlerim.Kafamın içindeki yığınla sesten bir orkestra yaratır onu yönetirim.Kalbin sesi bas galiba ne zaman sussam kafamın içindeki senfonide bir tek onun sesini o kadar net ayırt edebiliyorum.
Zaman dedin.Süresiz izin dedim.Çıtımı çıkarmadım.Sadece bekledim,ondan da haberin olmadı zaten ya da böyle yansıtmak işine geldi. Bilmemezlikten gelmek sığınaktır ya hep bu durumlarda.Sen de hiç istifini bozmadan paşa paşa uydun diğerlerine.Üç maymunu oynadın."Görmedim,duymadım,konuşmuyorum" dedin. O zaman verdin aslında cevabını.Ben de herkes gibiyim işte,ne bekliyordun ki.Ne bekliyordum cidden? Gülüşün,ses tonun farklı diye çoğu insanın içinden çıkamadığı bir durum için uyguladığı kaçış politikasının değişeceğini mi? Neye üzüldüm en çok biliyor musun? O çoğunluğun içinde artık sen de varsın. Birey değil çoğunluksun artık,genelsin,herkes gibisin,birçoğu gibisin,onlar gibisin...
İklimine ayak uyduramadım.Senin "yaz"ında kar yağardı,"kış"ında güneş açardı. en çok da sonbaharla ilkbaharında şaşırtırdın beni.Her an her şeye hazırlıklı oldum,şemsiyemi hiç çıkarmadım çantamdan.Ne olur ne olmazdı ya. O "acaba"lar ve tedbirler güvensizliği yanında taşımış hep meğer.Ben sonradan anladım.Ben çantamda o şemsiyeyi hep taşıdım,gözlerimi kapatıp yüreğim rahat hiç kapılıp gidemedim.Gözlerimi kısıp arada hep baktım ben...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder