Bir Gün Canın Sıkılırsa Bulutların Üzerinden Hayatına Bak!

     Öfkeliyim.Geçmişte belki benimde içinde roller üstlendiğim  hataları başkalarının  farkına  vara vara yapmasına öfkeliyim.Susuyorum,dudaklarımı kemiriyorum yine de susuyorum "sen değiştin,tanıyamıyorum;yapma,etme..." diyemiyorum.Acizlik mi,korku mu,boşvermişlik mi,işime böyle gelmesi mi ? bilmiyorum.Ama susuyorum.Ağzımı açıp "kendine gel" diyemiyorum.İçime döküyorum,ya da kaleme zorla işkence çektiriyorum saatlerce.


     Birileri göz göre göre hata yaptığını bile bile,"geçer nasılsa bir gün" edasıyla yaşamasına öfkeliyim.Katlanamıyorum.Soğuyorum,kendimi çekiyorum,uzaklaşıyorum,yokmuş gibi davranıyorum,ağzımı bıçak açmıyor,kızgınlığımı belli etmeye çalışıyorum;beceremiyorum.Alınıyor belli;sesim  yükseldi ya da  surat astım  diye  sadece.Dahasını sorgulamıyor,pervasızca yaşamaya devam  ediyor.

Kendi hayatına gökyüzünden,bulutların  üzerinden bakmalı bazen insan.Kuş bakışı izlemeli bazen hayatı.Ne var  ne yok sorgulamalı,ne  yaptığını,nelere mal  olduğunu  görmeli.Ders çıkarmalı hatta, eğlencesinden,keyfinden eksik kalıp kafasını eline alıp top gibi oynatmalı onu.Başkalarından önce kendine söz geçirebilmeli.Saygı duymalı.Önce kendine,sonra  başkalarına.Başkaları için yaşamamalı  hayatı,vermeyeceği sözleri tutmamalı.Küçülmemeli,çığ gibi  büyümeli.Söz geçirebilmeli,direnebilmeli,kendi istediği neyse onu yapmalı.Özgürlük denen  uçsuz bucaksızlığı dağıtmak,eğlenmek,kendi başına olmak,pervasızca,sorgusuz,sualsiz yaşamak olarak  görmemeli,kendi "evet"ini kendi "hayır"ını başkalarına kabullendirmek."Ben bunu istiyorum" dediğinde cümlenin sonunu virgüllerle kalabalıklaştırmak değil,noktayı koyup yoluna devam etmektir."Ben" le başlayan cümleleri adın kadar emin,tereddütsüz,göğsünü gere  gere  kurabilmektir.


     Hayat senin,kararlar senin,ağzından çıkan  söz senin,düşünce senin,fikir senin.Çocukken korktuğun yatağın altındaki canavarlardan,masallardaki kötü kalpli cadılardan  değil bu senin  hayatın.Senin  yazdığın,senin sildiğin,bazen üzerini acımasızca karaladığın,bazen silmeye üşendiğin fazla kelimelerle doldurduğun,karman çorman hale getirdiğin bakkal defteri misali hor gördüğün bu hayat senin.


     Bir gün sıkılırsan dolaş gökyüzünde, kurul bulutların üzerine seyre dal hayatını.Bak bakalım,orda "sana" benzer birileri var mı? Tanıdın mı? 
                                                                                                                      Ceren YAVUZ